Όταν ο Θεός Ρα έκλαιγε για τα κρίματα των ανθρώπων και τα δάκρυα του πέφτοντας άγγιζαν την γη, μεταμορφωνόταν σε μέλισσες οι οποίες άρχιζαν αμέσως να κτίζουν κηρήθρες και να επισκέπτονται τα λουλούδια και τα γένη όλων των λουλουδιών του φυτικού βασιλείου. Μ’ αυτόν τον τρόπο έγιναν οι πρώτες μέλισσες. Μ’ αυτόν τον τρόπο έγινε η πρώτη κηρήθρα. Μ’ αυτό τον τρόπο έγινε το πρώτο μέλι, από τα δάκρυα του Θεού Ρα. Θρύλος της αρχαίας 
Αιγύπτου που ακόμη σώζεται και μεταφέρεται από κάθε παππού μελισσοκόμο σε εγγονό. Οι κυψέλες μελισσών είναι σε χρήση για περισσότερα από 5000 χρόνια στην Αίγυπτο. Η τέχνη της μελισσοκομίας τους, επηρέασε όλα τα Μεσογειακά κράτη απλώθηκε στα όμορα κράτη της Μέσης Ανατολής όπως επίσης τους λαούς της Βόρειας και Κεντρικής Αφρικής. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν στην μελισσοκομεία από τους αρχαίους Αιγυπτίους μελισσοκόμους υιοθετήθηκαν αμέσως από όλα τα κράτη των περιοχών που αναφέρθηκαν παραπάνω, το μέλι αναγνωρίζοντας σαν ένα σημαντικό διατροφικό και οικονομικό αγαθό. Η βασική κυψέλη των Αιγυπτίων είχε σχήμα κυλινδρικό με μια τρύπα στο μπροστινό μέρος για να μπαινοβγαίνουν οι μέλισσες. Η αφαίρεση τμήματος ή ολόκληρης κηρήθρας γινότανε από το πίσω μέρος της κυψέλης που επίσης άνοιγε. Η κυψέλες τους ήτανε καλοφτιαγμένες, πολύ γερές και τις τοποθετούσαν σε οριζόντια θέση. Τις κατασκευάζανε σε καλούπια από πηλό ή πυρόχωμα και τις ψήνανε σε φούρνους. Το μέγεθος αυτών των αρχαίων κυψελών διέφερε από περιοχή σε περιοχή απ’ ότι λένε τα αρχαία κατά τόπους ευρήματα. Οι αρχαίοι Ρωμαίοι συγγραφείς όμως μας δίνουν επιπρόσθετες πληροφορίες επί του θέματος και τοποθετούν το μήκος τους στα 90 εκατοστά περίπου και 30 εκατοστά η διάμετρος τους. Το ειδικό χώμα ή πυρόχωμα το ΄΄εισαγάγανε΄΄ από την Ελλάδα από το 400 π.Χ μέχρι και το 600 μ.Χ. Οι παραδοσιακές κυψέλες όλων των μεσογειακών χωρών είναι περίπου ίδιες, σαφώς επηρεασμένες από τις πρώτες Αιγυπτιακές. Ακόμη και σήμερα σε πολλά μέρη χρησιμοποιούνε τις ίδιες κυψέλες και μεθόδους μελισσοκομίας που είχαν σε χρήση χιλιάδες χρόνια πριν. Σημαντικό είναι το εύρημα από την περίοδο του Παλαιού Βασιλείου, ένα πραγματικό κομψοτέχνημα σε ιερό τέμπλο του Θεού Ήλιου της εποχής του Φαραώ Neuserre που βρισκόταν κοντά στην πυραμίδα Djoser και τώρα ευρίσκεται και εκτίθεται στο Αιγυπτιακό τμήμα του μουσείου του Βερολίνου, αναπαριστάνει μελισσοκόμους σε διάφορες μελισσοκομικές εργασίες σε μελισσοκομείο. Το τέμπλο χρονολογείται από το 2500 π.Χ. Κατά τους χρόνους της βασιλείας των Πτολεμαίων στην Αίγυπτο οι μελισσοκόμοι περιοδεύανε κατά μήκος του ποταμού Νείλου αφού πρώτα τοποθετούσαν καιν στερέωναν τις κυψέλες τους καλά πάνω σε πλοιάρια της εποχής και με την έλευση της άνοιξης ακολουθούσανε τις ανθοφορίες και ανεβαίνοντας φτάνανε στην Πάνω Αίγυπτο. Αναφορές ιστορικών, αρχαιολόγων, ερευνητών λένε πως μέχρι και το τέλος του 1800 γινότανε η ίδια διαδρομή από Αιγυπτίου μελισσοκόμους. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι έδιναν μεγάλη αξία στο μέλι, επειδή πολλές φορές ομάδες ληστών πηγαίνανε και κλέβανε το μέλι από τις κυψέλες, βασιλική φρουρά από τοξότες σαν φρουρά για μεγάλα διαστήματα έμεναν κοντά στα μελισσοκομεία για να τα προφυλάξουν από διάφορους τέτοιους άρπαγες. Αναφέρεται στον πάπυρο Harris ….διορισθείς σύνδεσμος ανάμεσα στους τοξότες και τους συλλέκτες μελιού για να εξασφαλισθεί η σοδειά, γιατί κάθε χρόνο παραδίνεται φόρος αξιοσέβαστος στο θησαυροφυλάκιο…. Επίσης ένας από τους τίτλους που έφερναν οι Φαραώ ήταν και αυτός του Βασιλιά Μέλισσα (Bee King), ακόμη και Θεός με συνεργάτη τη μέλισσα. Οι ναοί του θεού Όσιρις εθεωρείτο ότι ήταν το μέγαρο της μέλισσας τύχαινε μεγάλης προσοχής, αξίας και λατρείας σαν σύμβολο. Το κέντρο της μελισσοκομίας βρισκόταν στην Κάτω Αίγυπτο όπου και υπήρχαν πολλά απλωμένα μελισσοκομεία πολύ καλά οργανωμένα. Το είδος των κυψελών όπως απεικονίζονται αυτές στις διάφορες αρχαίες Αιγυπτιακές παραστάσεις, έτσι και σήμερα γίνεται στο Σουδάν, πλέκουν κυλινδρικά καλάθια και αφού τα καλύψουν με χώμα τα αφήνουν στον ήλιο να στεγνώσουν και κατόπιν τοποθετούνε μέσα τα μελίσσια τους.
© Copyright 2009. Μέλι Ρειτών & Μέλι J.& S.
