ΜΟΡΦΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΜΕΛΙΣΣΑΣ

• Η ΜΟΡΦΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΜΕΛΙΣΣΑΣ

   

  ΓΕΝΙΚΑ

  Όπως κατά κανόνα σε κάθε έντομο έτσι και στην μέλισσα ( εργάτρια, βασίλισσα, κηφήνας) στο σώμα της διακρίνονται τρία βασικά τμήματα, την κεφαλή, τον θώρακα και την κοιλία.

  Το σώμα της μέλισσας περιβάλλεται από εξωσκελετό, ο οποίος δίνει στήριγμα στους μυς, ενώ δεν διαθέτει ενδοσκελετό.

  Καλύπτεται ολόκληρο από πλούσιο και πυκνό τρίχωμα.

  Η κάθε τρίχα μοιάζει με στάχυ, γεγονός που βοηθά την μέλισσα να επιτελέσει το ρόλο της ως επικονιαστής των εντομόφιλων φυτών.

   

  ΚΕΦΑΛΗ

  Η κεφαλή της μέλισσας περιλαμβάνει τους οφθαλμούς, τις κεραίες και τα στοματικά μόρια.

  ΟΙ ΟΦΘΑΛΜΟΙ.

  Η μέλισσα διαθέτει δύο ειδών οφθαλμών, του απλούς και τους σύνθετους.

  Οι απλοί είναι 3 και βρίσκονται στο επάνω μέρος της κεφαλής.

  Χρησιμεύουν στην αντίληψη της έντασης του φωτός.

  Οι σύνθετοι είναι 2, αριστερά και δεξιά της κεφαλής και αποκαλούνται και «μωσαϊκά».

  Αποτελούνται από πολλά ομματίδια, που το κάθε ένα σχηματίζει μία ξεχωριστή εικόνα στο οπτικό νεύρο.

  Η σύνθεση της εικόνας που σχηματίζεται είναι παρόμοια με ψηφιδωτό.

  Ο αριθμός των ομματιδίων διαφοροποιείται ανάλογα την κάστα, στην οποία ανήκει το άτομο και το φύλο.

  Έτσι ο σύνθετος οφθαλμός της βασίλισσας αποτελείται από 3.000-4.000 ομματίδια, της εργάτρια από 4.000-6.900 και του κηφήνα από 7.000-8.000 ομματίδια.

  Η εξωτερική επιφάνεια κάθε ομματιδίου έχει εξαγωνικό σχήμα. Κάθε ένα από τα εξαγωνικά αυτά τμήματα ενώνεται με κωνικό κρύσταλλο (Κ).

  Εκεί συγκεντρώνονται οι αχτίδες φωτός και μεταφέρονται στον αμφιβληστροειδή (Ν).Ολόκληρη η εξωτερική επιφάνεια των σύνθετων οφθαλμών καλύπτεται από χιτίνη (Η).

  Οι ιδιότητες των σύνθετων οφθαλμών είναι :

  Με τους σύνθετους οφθαλμούς η μέλισσα μπορεί να αντιληφθεί το επίπεδο του πολωμένου φωτός.

  Έτσι έχει τη δυνατότητα να γνωρίζει τη θέση του ήλιου, ακόμα και μία συννεφιασμένη ημέρα, γεγονός που βοηθάει πολύ στον προσανατολισμό της

  Οι οφθαλμοί της μέλισσας έχουν μικρή αναλυτική ικανότητα (>1 ° )Το οπτικό φάσμα κυμαίνεται μεταξύ υπεριώδους (300 nm ) έως το κίτρινο (600 nm ).

  Αντίστοιχα του ανθρώπου είναι 400 nm έως 800 nm . Δηλαδή η μέλισσα βλέπει το υπεριώδες χρώμα, ενώ δεν αντιλαμβάνεται το κόκκινο και ο άνθρωπος βλέπει το κόκκινο αλλά όχι το υπεριώδες .

  ΟΙ ΚΕΡΑΙΕΣ

  Οι κεραίες της μέλισσας, όπως και των υπολοίπων εντόμων αποτελούνται από τρία μέρη : τον σκάπο, τον ποδίσκο και το μαστίγιο.

  Κάθε άρθρο των κεραιών διαθέτει αισθητήρια όργανα, τουλάχιστον 7 τύπων, όπως βοθρία, δισκία, πλάκες ή τριχίδια.

  Γενικά οι κεραίες της μέλισσας είναι αισθητήρια όργανα αφής, όρφρησης, ακοής, γεύσης, αλλά και αντίληψης της ταχύτητας του ανέμου, της υγρασίας, της θερμοκρασίας, της περιεκτικότητας του αέρα σε διοξείδιο κ.α..

  Τα άτομα της κυψέλης έχουν διαφορετική οσφρητική ικανότητα.

  Έτσι στις κεραίες των βασιλισσών υπάρχουν περίπου 1.600 οσφρητικές πλάκες, στις κεραίες των εργατριών μελισσών 3.000 και των κηφήνων περίπου 30.000.

  Όσον αφορά στη ικανότητα αντίληψης διαφορετικών γεύσεων, η μέλισσα μπορεί να διακρίνει 4 γεύσεις, το γλυκό, το ξινό, το αλμυρό και το πικρό.

  Η μέλισσα μπορεί να αντιληφθεί ένα προϊόν ως γλυκό, μόνο όταν περιέχει περισσότερο από 2% ζάχαρα. Με τον τρόπο αυτό δεν χάνει χρόνο σε άνθη των οποίων το νέκταρ έχει χαμηλή περιεκτικότητα σε ζάχαρα.

  Επίσης η μέλισσα αντιλαμβάνεται τους ήχους ως κραδασμούς μιας σταθερής επιφάνειας, μέσω των χορδοτονικών και σκολοποφόρων οργάνων που έχει στα πόδια, αλλά και ως κινούμενα μόρια του αέρα, μέσω του οργάνου Τζόνσον, που βρίσκεται στον ποδίσκο της κεραίας.Με το όργανο Τζόνσον η μέλισσα αντιλαμβάνεται επίσης και την ταχύτητα πτήσης της. ΤΑ

  ΣΤΟΜΑΤΙΚΑ ΜΟΡΙΑ

  Τα στοματικά μόρια της μέλισσας είναι νέκταρος μυζητικού τύπου.

  Διακρίνουμε : την κάτω γνάθο,το σιαγώνιο και το κάτω χείλος.

  Το κάτω χείλος έχει διαφοροποιηθεί σχηματίζοντας την προβοσκίδα, η οποία αποτελείται από : τους εξωτερικούς λοβούς της κάτω γνάθου, τις χειλικές προσακτρίδες, την παράγλωσσα, την γλωσσίδα και το κοχλιάριο

  Η προβοσκίδα αποτελεί το κύριο όργανο αναρρόφησης του νέκταρος, του μελιού ή του νερού.Το μήκος του διαφοροποιείται ανάμεσα στα άτομα της φωλιάς.

  Έτσι είναι μεγαλύτερη στην εργάτρια μέλισσα, από ότι στην βασίλισσα, ενώ η προβοσκίδα της βασίλισσας είναι μεγαλύτερη από αυτή του κηφήνα.

  Επίσης η προβοσκίδα χρησιμοποιείται για τη συστηματική κατάταξη των διαφόρων ειδών ή φυλών μελισσών, ενώ το μήκος της κυμαίνεται μεταξύ 5,3 και 7,2 mm. Τα επάνω σαγώνια (άνω γνάθοι) της μέλισσας - κυρίως της εργάτριας - είναι δυνατά, κατασκευασμένα έτσι ώστε να μπορούν να πλάθουν το κερί, τη γύρη ή την πρόπολη, ή να απομακρύνουν άχρηστα προϊόντα από τη φωλιά.

   

  ΘΩΡΑΚΑΣ

  Ο θώρακας αποτελείται από 4 τμήματα : τον προθώρακα ή πρόνωτο, τον μεσοθώρακα ή ασπίδα, τον ματαθώρακα ή ασπίδιο και τον οπισθοθώρακα ή μετάνωτο.

  Επίσης το πρώτο μέρος της κοιλίας έχει ενσωματωθεί στον θώρακα σχηματίζονται το προπόδαιο ( propodeum ).

  Κάθε θωρακικός δακτύλιος αποτελείται από 4 πλάκες : τον τεργίτη (ραχιαία πλευρά), τον στερνίτη (κοιλιακή πλευρά) και πλευρικά τους δύο πλευρίτες.

  Στον λαιμό στο σημείο που συνδέεται η κεφαλή με τον θώρακα, βρίσκεται το αισθητήριο όργανο της ισορροπίας.

  Αυτό σχηματίζεται από προεξοχές χυτίνης του προθώρακα και φέρει τριχίδια όπου ακουμπά η κεφαλή, ανάλογα με τη στάση που παίρνει το σώμα της μέλισσας.

  Παρόμοιο όργανο υπάρχει και στο σημείο σύνδεσης του θώρακα με την κοιλία, στον μίσχο. Ο θώρακας φέρει τα όργανα κίνησης του εντόμου, δηλαδή τα φτερά και τα πόδια.

  ΤΑ ΦΤΕΡΑ

  Η μέλισσα έχει δύο ζεύγη φτερών.

  Το πρώτο το μεγαλύτερο σε μέγεθος ενώνεται κατά την πτήση με το δεύτερο με άγκιστρα ( hamulli ) .

  Μ' αυτό τον τρόπο μεγαλώνει η επιφάνεια επαφής με τον αέρα και μειώνεται ο στροβιλισμός.

  Τα φτερά είναι μεμβρανώδη, με πολλές νευρώσεις, οι οποίες εκτός της ενίσχυσης που προσδίδουν, τροφοδοτούν τα φτερά με αιμολέμφο και οξυγόνο.

  Η μέση ταχύτητα πτήσης για την εργάτρια έχει υπολογιστεί στα 24 kh / h , όταν ο πρόλοβός της είναι άδειος και 23,4 kh / h με γεμάτο πρόλοβο.

  ΤΑ ΠΟΔΙΑ

  Η μέλισσα έχει τρία ζεύγη ποδιών. Κάθε πόδι αποτελείται από 5 τμήματα: το ισχίο, τον τροχαντήρα, τον μηρό, την κνήμη και τον ταρσό.

  Αντίστοιχα ο ταρσός αποτελείται από 5 ταρσομερή .

  Το πρώτο ταρσομερές ονομάζεται βασιταρσός, ενώ το πέμπτο πόδι. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν το 1ο και το 3ο ζεύγος ποδιών.

  Στο 1ο ζεύγος ποδιών και στον βασιταρσό υπάρχει η αποσμηκτική συσκευή, η οποία χρησιμεύει στον καθαρισμό των κεραιών από τη γύρη και τη σκόνη.

  Στο 3ο ζεύγος ποδιών η κνήμη και ο βασιταρσός είναι ιδιαίτερα πλατιά.

  Στην εσωτερική πλευρά της κνήμης υπάρχουν μακριές κυρτές τρίχες, οι οποίες συγκλίνουν μεταξύ τους σχηματίζοντας το καλαθάκι της γύρης, το σημείο δηλαδή που ου μέλισσες συγκεντρώνουν το φορτίο της γύρης ή και της πρόπολης, που συλλέγουν.

  Στ ίδιο σημείο και στ χαμηλότερο σημείο της εξωτερικής πλευράς της κνήμης υπάρχει η άκανθα, μία μεγάλη και σκληρή τρίχα, στην οποία στηρίζεται η γύρη που συγκεντρώνεται.

  Μ' αυτό τον τρόπο αυξάνει κατά πολύ η ποσότητα της γύρης που μπορεί η μέλισσα σε ένα ταξίδι να συλλέξει.

  Τέλος επίσης στην κνήμη, αλλά στο σημείο που ενώνεται με τον ταρσό, υπάρχει η χτένα της γύρης.

  Αυτή αποτελεί από 20 περίπου σκληρά δόντια, και χρησιμοποιείται για το βούρτσισμα των ποδιών και τον καθαρισμό τους από τη γύρη, που έχει διασκορπιστεί.

  Στον βασιταρσό και απέναντι από τη χτένα της γύρης υπάρχει ο σύρτης της γύρης, ο οποίος βοηθά τη χτένα στον καθαρισμό, ενώ στην εσωτερική πλευρά του βασιταρσού και με κατεύθυνση προς την άκρη του ποδιού, υπάρχουν κοντές τρίχες παράλληλα διαταγμένες, οι οποίες σχηματίζουν τη βούρτσα της γύρης.

  Τέλος στο πόδι, το τελευταίο ταρσομερές του ταρσού, υπάρχει ζεύγος οργάνων, που βοηθά τη μέλισσα να βαδίζει σε λείες επιφάνειες, και το αρόλιο, που όπως τελευταία αποδείχθηκε εκκρίνει φερομόνη, η οποία βοηθά στην αναγνώριση της βασίλισσας μέσα στην κυψέλη.

   

  ΚΟΙΛΙΑ

  Η κοιλία της μέλισσας αποτελείται από 10 κοιλιακούς δακτυλίους, από τους οποίους οι 7 είναι εμφανείς.

  Ο κάθε κοιλιακός δακτύλιος αποτελείται από 4 πλάκες, όπως και στον θώρακα (στερνίτη, τεργίτη και πλευρίτες) και ενώνεται με τον άλλο με μαλακή μεμβράνη, η οποία της δίνει τη δυνατότητα να είναι εύκαμπτη και ικανή να μεταβάλλει τον όγκο της.

  Η κοιλιά φέρει όλα τα εσωτερικά όργανα της μέλισσας, όπως και το σύστημα του κεντριού.

  Το σύστημα του κεντριού :

  Το σύστημα του κεντριού, του οργάνου άμυνας, της μέλισσας , αποτελείται από τα παρακάτω μέρη : το κεντρί, την κύστη του δηλητηρίου, τον αδένα όξινης αντίδρασης, ή αδένα παραγωγής δηλητηρίου, τον αδένα Dufour , ή αδένα αλκαλικής αντίδρασης, την τετραγωνική και ορθογωνική πλάκα, το 7ο νευρικό γάγγλιο, Το κεντρί της μέλισσας δεν είναι συμπαγές.

  Αποτελείται από δύο πριονωτά στιλέτα, το αυλάκι από όπου τροφοδοτείται το δηλητήριο και ένα κούφιο στέλεχος, μέσα στο οποίο κινούνται τα στιλέτα.Τα στιλέτα μπορούν να κινούνται εφαπτόμενα και ανεξάρτητα το ένα από το άλλο.

  Τα στιλέτα της εργάτριας μέλισσας είναι πριονωτά, γι' αυτό και όταν μπουν στο δέρμα θηλαστικού δεν μπορεί η μέλισσα να τα απομακρύνει.

  Αντίθετα τα στιλέτα της βασίλισσας είναι λεία.

  Όπως προαναφέρθηκε όταν η εργάτρια κεντρίσει θηλαστικό αφήνει στο δέρμα του όλο το σύστημα του κεντριού.

  Όση ώρα τα στιλέτα κινούνται μέσα στο δέρμα του θηλαστικού, με την κίνηση που διοχετεύεται από το νευρικό γάγγλιο, τόσο το δηλητήριο χύνεται στο σώμα του θύματος

   

  © Copyright 2009. Μέλι Ρειτών & Μέλι J.& S. Απαγορεύεται η αντιγραφή,αναδημοσίευση, μερικού ή ολικού κειμένου, φωτογραφίας και όποιου άλλου υλικού από την σελίδα χωρίς την σύμφωνη γνώμη του ιδιοκτήτη.

• Η ΕΡΓΑΤΡΙΑ ΜΕΛΙΣΣΑ

   

  Είναι το πιο μικρόσωμο άτομο της κοινωνίας.

  Καθώς είναι υπεύθυνη για όλες τις εργασίες, διαθέτει όργανα συλλογής νέκταρος και γύρης, αδένες για την παραγωγή βασιλικού πολτού, φερομονών, ενζύμων και κεριού.

  Οι εργάτριες μέλισσες αν και θηλυκά άτομα δεν μπορούν να ωοτοκήσουν κάτω από φυσιολογικές συνθήκες.

  Παρ' όλα αυτά καθώς διαθέτουν ωοθήκες, αλλά υποανάπτυκτες, σε περιπτώσεις αδυναμίας του μελισσιού να αποκτήσει βασίλισσα, μπορούν τρεφόμενες έντονα με γύρη να ωοτοκήσουν.

  Σ' αυτή την περίπτωση βέβαια, αφού οι εργάτριες δεν έχουν γονιμοποιηθεί, τα ωά θα είναι αγονιμοποίητα και θα δώσουν γένεση σε κηφήνες μόνο.

  Το μελίσσι θα έχει γίνει 'άγριο'.

  Η εργάτρια μέλισσα, όπως έχει ήδη ειπωθεί, προέρχεται από γονιμοποιημένο ωό, το οποίο απαιτεί 21 ημέρες για να ολοκληρώσει την εξέλιξή του σε ακμαίο άτομο σε εργατικό κελί.

  Η διάρκεια ζωής της μέλισσας κυμαίνεται μεταξύ 35-45 ημερών και 3-5 μηνών.

  Εξαρτάται δε από την εποχή του χρόνου που γεννιούνται.

  Έτσι οι μέλισσες που έχουν γεννηθεί άνοιξη, ζουν λιγότερο, καθώς εργάζονται εντατικά, συλλέγοντας τροφές και εκτρέφοντας γόνο, ενώ οι μέλισσες που γεννιούνται φθινόπωρο, ζουν περισσότερο, καθώς το χειμώνα δεν είναι αναγκασμένες να εργάζονται εντατικά.

  Η αποστολή της εργάτριας μέλισσας στην κοινωνία του μελισσιού είναι ουσιαστικά η λειτουργία και η επιβίωσή αυτής.

  Για να αντεπεξέλθει στον ρόλο αυτό η τάξη των εργατριών μελισσών, αν και μορφολογικά αδιαφοροποίητη, διαφοροποιείται λειτουργικά.

   

  © Copyright 2009. Μέλι Ρειτών & Μέλι J.& S. Απαγορεύεται η αντιγραφή,αναδημοσίευση, μερικού ή ολικού κειμένου, φωτογραφίας και όποιου άλλου υλικού από την σελίδα χωρίς την σύμφωνη γνώμη του ιδιοκτήτη.

• Ο ΚΗΦΗΝΑΣ

   

  Ο κηφήνας από άποψη σωματικού μεγέθους είναι μεγαλύτερος από την εργάτρια και μικρότερος από τη βασίλισσα.

  Η προβοσκίδα του είναι μικρή, καθώς δεν μπορεί να τραφεί μόνος του με το νέκταρ των λουλουδιών, παρά μόνο με τις ήδη αποθηκευμένες στην κηρήθρα τροφές.

  Επίσης ο κηφήνας δεν διαθέτει κεντρί, αλλά ούτε και όργανα συλλογής γύρης και παραγωγής κεριού. Κατά της επιθεώρηση ενός μελισσιού, ιδιαίτερα κατά την άνοιξη, η παρουσία των κηφήνων, που μπορεί να βρίσκονται παντού, γίνεται αισθητή κυρίως από το βούισμα, που παράγουν.

  Η σπουδαιότερη αποστολή των κηφήνων, που σε μία μελισσοκομική χρονιά μπορούν να φτάσουν και τους 1.000 - 1.500 σε ένα μελίσσι, είναι η γονιμοποίηση της βασίλισσας.

  Εκτός όμως από αυτό, η παρουσία τους μέσα στ μελίσσι βοηθά στη ρύθμιση της θερμοκρασίας της φωλιάς και ιδιαίτερα της γονοφωλιάς (33 ° -35 ° C ), ενώ έχει διατυπωθεί υποθέσεις κατά τις οποίες οι κηφήνες χρησιμοποιούνται και ως προσωρινές αποθήκες νέκταρος, σε περιόδους έντονης νεκταροέκκρισης.

  Ο κηφήνας προέρχεται από αγονιμοποίητο ωό, που η βασίλισσα επιλεκτικά αποθέτει σε ειδικά κελιά - τα κηφηνοκέλια - τα οποία έχουν διάμετρο 7 mm , μεγαλύτερη από τα εργατικά (5 mm ) και μικρότερη από τα βασιλικά κελιά (9 mm ). Κηφηνοκέλια παρουσιάζονται στo μελίσσι νωρίς την άνοιξη, ενώ αρχίζουν και σπανίζουν από τον Αύγουστο και μετά.

  Η έξοδός του από το κελία ως ακμαίο άτομο γίνεται σε 24 ημέρες από την ημέρα απόθεσης του ωού.

  Μέχρι την 4η ημέρα της ζωής τους τρέφονται από τις εργάτριες μέλισσες, ενώ μετά τρέφονται μόνοι του από τις αποθηκευμένες τροφές (μέλι και γύρη). Μόλις ο κηφήνας φτάσει σε ηλικία 8 ημερών αρχίζει τις αναγνωριστικές πτήσεις του έξω από τη φωλιά.

  Η αναπαραγωγική του ωριμότητα επέρχεται επίσης σε ηλικία 8-12 ημερών.

  Ο κηφήνας φυσιολογικά ζει περίπου 70 ημέρες.

  Όμως καθώς έρχεται ο χειμώνας οι μέλισσες απομακρύνουν τους κηφήνες από τη φωλιά. Τους αναγκάζουν να λιμοκτονήσουν καθώς δεν μπορούν να τραφούν μόνοι ή ακόμα και τους θανατώνουν.

  Η πράξη αυτή είναι ακόμα μία απόδειξη του πνεύματος της οικονομίας που διέπει τη ζωή μέσα στην κοινωνία των μελισσών.

  Το μελίσσι θα ξεχειμωνιάσει πιο εύκολα χωρίς έναν πληθυσμό κηφήνων, που το μόνο που θα κάνουν είναι να καταναλώνουν τις προμήθειες του χειμώνα χωρίς να προσφέρουν τίποτα.

  Γενική παρατήρηση αποτελεί το γεγονός ότι σε κάθε περίπτωση που ένα μελίσσι αντιμετωπίζει πρόβλημα διατροφής, αυτοί που θα 'πληρώσουν το τίμημα' θα είναι οι κηφήνες.

  Έτσι ακόμα και το καλοκαίρι, εάν η νεκταροέκκριση διακοπεί, λόγω ξηρασίας ή άλλων συνθηκών, ή σε οποιαδήποτε περίπτωση κακών συνθηκών διατροφής, οι μέλισσες σταματούν να ταΐζουν τις προνύμφες των κηφήνων ή ακόμα τις πετάνε έξω από τη φωλιά.

   

  © Copyright 2009. Μέλι Ρειτών & Μέλι J.& S. Απαγορεύεται η αντιγραφή,αναδημοσίευση, μερικού ή ολικού κειμένου, φωτογραφίας και όποιου άλλου υλικού από την σελίδα χωρίς την σύμφωνη γνώμη του ιδιοκτήτη.

• Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ

   

  Η βασίλισσα διακρίνεται εύκολα πάνω στην κηρήθρα.

  Είναι το πιο μεγαλόσωμο άτομο της κοινωνίας.

  Αν και το σώμα του κηφήνα είναι πιο πλατύ από της βασίλισσας, αυτή είναι πιο μακριά και οξύλιγκτη κοιλιά.

  Το μήκος των πτερύγων σε σχέση με το μήκος του σώματος είναι μικρό, κι αυτό την κάνει να ομοιάζει με σφήκα.

  Η βασίλισσα, όταν είναι γονιμοποιημένη, συνήθως βρίσκεται πάνω στις κηρήθρες που περιέχουν ανοιχτό γόνο και σίγουρα στη γονοφωλιά.

  Κινείται ήρεμα, συνοδευόμενη πάντα από τις 'παλλακίδες' μέλισσες, οι οποίες την ταίζουν, την καθαρίζουν, την φροντίζουν γενικά.

  Όταν το μελίσσι αναστατωθεί η βασίλισσα μπορεί να βρεθεί οπουδήποτε στη φωλιά, προσπαθώντας να κρυφτεί κάτω από άλλες μέλισσες.

  Η σπουδαιότερη αποστολή της βασίλισσας στο μελίσσι είναι η ωοτοκία.

  Η βασίλισσα ωοτοκεί περίπου 1.500 ωά / ημέρα, αναπτύσσοντας την ωοτοκία της από το κέντρο της κηρήθρας και της φωλιάς σε ελλείψεις σε κελιά που ήδη έχουν προετοιμάσει οι μέλισσες.

  Ο ημερήσιος ρυθμός ωοτοκίας εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, όπως την εποχή, την ποιότητά της, τις τροφές που εισέρχονται στη φωλιά κ.α..

  Εκτός από την ωοτοκία η βασίλισσα είναι υπεύθυνη και για τη συνοχή του σμήνους και το «όλα βαίνουν καλώς» της κοινωνίας, καθώς υπάρχει μία συνεχής επικοινωνία μεταξύ όλων των μελισσών με τη βασίλισσά μέσω φερομονών που εκκρίνονται από το σώμα της.

  Χαρακτηριστικά όπως η επιθετικότητα, η τάση για σμηνουργία ή λεηλασία, η ανθεκτικότητα σε ασθένειες, η παραγωγικότητα, εξαρτώνται από τη βασίλισσα.

  Η βασίλισσα προέρχεται από γονιμοποιημένο ωό, το οποίο χρειάζεται 16 ημέρες για να ολοκληρώσει την εξέλιξή του σε βασιλικό κελί.

  Μετά την έξοδό της από το κελί τρέφεται εντατικά για 3-4 ημέρες, από τις 'παραμάνες' μέλισσες.

  Η βασίλισσα δεν τρέφεται μόνη της, αφού μάλιστα η τροφή της σ' όλη της ζωή είναι βασιλικός πολτός.

  Μέχρι την 7η ημέρα, οπότε και θα αρχίσει να κάνει τις πρώτες αναγνωριστικές πτήσεις, προετοιμαζόμενη για το 'γαμήλιο ταξίδι', μέριμνά της αποτελεί η θανάτωση τυχόν άλλων βασιλισσών που υπάρχουν στη φωλιά.

  Αυτή η συμπεριφορά δεν θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως φυσική επιλογή, καθώς κατά τη μάχη δύο βασιλισσών δεν υπερέχει αυτή με τα καλύτερα χαρακτηριστικά.

  Το αποτέλεσμα είναι πάντα αμφίρροπο.

  Η βασίλισσα που θα υπερισχύσει προετοιμάζεται πια για το 'γαμήλιο ταξίδι'.

  Πρώτα πρέπει να χάσει βάρος για να μπορέσει να πετάξει και σ' αυτό την βοηθούν ηλικιωμένες μέλισσες, ενώ οι νεαρές 'παραμάνες' την ταίζουν.

  Η σύζευξη γίνεται πάντα στον αέρα, σε αίθριο ουρανό, με μέση θερμοκρασία περιβάλλοντος » 20 ° C και μέση ταχύτητα ανέμων » 28 Kg / h .

  Για να θεωρηθεί επιτυχημένο ένα 'γαμήλιο ταξίδι', θα πρέπει η βασίλισσα να επιστρέψει στη φωλιά με 5,5 εκατ. σπέρμια στην σπερματοθήκη της, και για να το πετύχει αυτό θα πρέπει να ζευγαρώσει με 8-10 κηφήνες.

  Εάν δεν γίνει το πιθανότερο είναι να ξαναπροσπαθήσει.

  Για να ολοκληρωθεί η διαδικασία γονιμοποίησης της βασίλισσας και για να ξεκινήσει κανονικά η ωοτοκία της, θα πρέπει το σπέρμα που έχει συλλέξει κατά το γαμήλιο ταξίδι να φτάσει και να γεμίσει τη σπερματοφόρο κύστη.

  Γι' αυτό απαιτείται η θερμοκρασία της γονοφωλιάς να διατηρείται στους 33 ° -35 ° C , άρα το μελίσσι να έχει τον απαραίτητο πληθυσμό για να διατηρήσει σ' αυτά τα επίπεδα τη θερμοκρασία.

  Εάν η διαδικασία ολοκληρωθεί κανονικά η βασίλισσα αρχίζει να ωοτοκεί 3 ημέρες μετά το 'γαμήλιο ταξίδι'.

  Η βασίλισσα κατά τη διάρκεια της ωοτοκίας της έχει τη δυνατότητα να ωοτοκεί δύο ειδών ωά, γονιμοποιημένα και αγονιμοποίητα.

  Τα γονιμοποιημένα ωά εξελίσσονται σε θήλεα άτομα, εργάτριες μέλισσες ή βασίλισσες, ενώ τα αγονιμοποίητα ωά σε κηφήνες.

  Η διαδικασία με την οποία ελέγχει η βασίλισσα το είδος ωού που θα αποθέσει στο κελί, δεν έχει ακόμα διευκρινιστεί, αν και πολλές θεωρίες προσπαθούν να ρίξουν φως σ' αυτό το μοναδικό φαινόμενο

   

  © Copyright 2009. Μέλι Ρειτών & Μέλι J.& S. Απαγορεύεται η αντιγραφή,αναδημοσίευση, μερικού ή ολικού κειμένου, φωτογραφίας και όποιου άλλου υλικού από την σελίδα χωρίς την σύμφωνη γνώμη του ιδιοκτήτη.