ΕΧΘΡΟΙ ΜΕΛΙΣΣΩΝ.

• ΒΑΡΡΟΑΤΩΣΗ

   

  ΑΙΤΙΟ

  Αιτία της ασθένειας είναι το άκαρι Varroa jacobsoni.

   

  ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ - ΔΙΑΓΝΩΣΗ - ΒΙΟΛΟΓΙΑ

  Το άκαρι αυτό πολλαπλασιάζεται και αναπτύσσεται αποκλειστικά στα κλειστά κελιά του γόνου, δείχνοντας προτίμηση στα κηφηνοκέλια, όπου μπορεί και γεννά περισσότερα αυγά (έως και 7), από τα οποία τελειοποιούνται ακόμη και τα μισά.

  Ο λόγος της προτίμησης είναι ότι τα κηφηνοκέλια είναι μεγαλύτερα και μένουν κλειστά για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, με αποτέλεσμα να διατηρείται περισσότερο το ευνοϊκό περιβάλλον για την ανάπτυξη της βαρρόα.

  Μέσα στα κελιά θα γίνει και η σύζευξη με τη βοήθεια του μοναδικού αρσενικού που υπάρχει και που πεθαίνει αμέσως μετά.

  Ο παρασιτισμός που ήδη υπάρχει μέσα στο κελί συνεχίζεται καθώς η βαρρόα προσκολλάται πάνω στο σώμα των ακμαίων μελισσών και τρέφεται με την αιμολέμφο.

  Τα αποτελέσματα του παρασιτισμού είναι από απλή απώλεια βάρους, μέχρι την παραμόρφωση του ξενιστή (τσαλακωμένα ή καθόλου φτερά, ασύμμετρα πόδια κλπ).

  Σημαντική επίπτωση είναι η αλλαγή της συμπεριφοράς της ενήλικης μέλισσας, καθώς ο εκνευρισμός από την συνεχή ενόχληση έχει σαν αποτέλεσμα ακόμη και την ομαδική εγκατάλειψη της κυψέλης, κάτι που συμβαίνει συνήθως τον τρίτο χρόνο της προσβολής, χωρίς όμως να αποκλείεται ακόμη και ο πρώτος, όταν η ενόχληση έχει γίνει αφόρητη.

  Από τις επιπτώσεις, δεν θα έπρεπε να παραλείψουμε την ύπαρξη σάπιου γόνου, εξαιτίας ιώσεων που μεταδίδονται με το άκαρι.

  Όλα αυτά μεταφράζονται σε μειωμένη παραγωγή μελιού στην αρχή μέχρι τον αφανισμό του μελισσιού στο τέλος.

  Η ανάπτυξη της βαρρόα μέσα στο μελισσοσμήνος ακολουθεί την πορεία ανάπτυξης του σμήνους.

  Καλύτερα θα μπορούσαμε να πούμε ότι όποτε η βασίλισσα γεννά έχουμε και πολλαπλασιασμό του παρασίτου.

  Το χειμώνα τα παράσιτα μένουν προσκολλημένα πάνω στα τέλεια με αποθηκευμένο γονιμοποιημένο σπέρμα.

  Πολλές φορές αποτελεί ουτοπία να πιστέψουμε στην αποθεραπεία του μελισσιού.

  Συνήθως με τα διάφορα προληπτικά ή/και θεραπευτικά μέτρα, επιδιώκουμε να ελέγξουμε την αύξηση των παρασίτων διατηρώντας τον πληθυσμό σε χαμηλά ανεκτά επίπεδα.

   

  ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ

  Η αντιμετώπιση συνίσταται στην εκμετάλλευση της βιολογίας του παρασίτου και στην εφαρμογή εναλλακτικών μεθόδων (αιθέρια έλαια, οξέα) καταπολέμησης εξαιτίας, του εθισμού των ακάρεων και των υπολειμμάτων στα προϊόντα μέλισσας από τη χρήση των οργανοφωσφορικών και πυρεθροειδών η παρότρυνση δημιουργίας κηφηνoγόνου με διάφορα τεχνάσματα και κατόπιν η απομάκρυνσή του, οδηγεί σε ανάσχεση της αύξησης του πληθυσμού του παρασίτου.

  Ο περιορισμός της ωοτοκίας της βασίλισσας είτε με βασιλικό διάφραγμα είτε με τη χρήση κλωβού δεν φαίνεται να είναι και ο πλέον ενδεδειγμένος τρόπος, αφού περιορίζει την ανάπτυξη των μελισσών.

  Επιτυχία φαίνεται να έχει η μέθοδος της θερμοθεραπείας.

  Μέσα σε εκκολαπτικό θάλαμο τοποθετούμε τα πλαίσια με γόνο ( Απρίλη με Μάη όταν έχουμε τον πρώτο σφραγισμένο γόνο ) και ανεβάζουμε την θερμοκρασία στους 44οC για 4 ώρες, ενώ 45οC για το ίδιο χρονικό διάστημα είχε αρνητική επίδραση τόσο στην εκκόλαψη του γόνου όσο και στη μακροβιότητα των μελισσών.

  Πιο ευαίσθητος είναι ο γόνος των 9-10 ημερών ενώ τα φαινόμενα απαλύνονται όσο πάμε στο γόνο των 18-20 ημερών από την εναπόθεση του αυγού.

  Σύμφωνα με μια άλλη αναφορά, ακμαίες μέλισσες μπορούν να τοποθετηθούν σε ειδικά μελισσοστεγανά κλουβιά και να απαλλαγούν από τα ακάρεα αν θερμανθούν στους 47οC για 2-15 λεπτά, η επέμβαση αυτή γίνεται το φθινόπωρο.

  Τελικά αυτό που πρέπει να σημειωθεί είναι ότι με τη θερμοθεραπεία μπορούμε να έχουμε αποτελεσματική καταπολέμηση της βαρρόα χωρίς απώλειες στο γόνο.

  Ένας απλός και αποτελεσματικός τρόπος αντιμετώπισης του παρασίτου είναι το σκόνισμα των μελισσών με σκόνη γλυκόζης, ζάχαρης, σογιάλευρου κλπ.

  Η μέθοδος βασίζεται στην αδυναμία προσκόλλησης των ακμαίων ακάρεων πάνω στις μέλισσες.

  Αναφέρεται ότι 50gr σκόνη γλυκόζης ανά κυψέλη με 5-6 εφαρμογές ανά 5 ημέρες είχε σαν αποτέλεσμα τον έλεγχο του παρασίτου μέχρι και 100%.

  Άλλη παρόμοια εφαρμογή που αναφέρεται είναι με σκόνη θυμόλης [5-methyl-2(1-methyl-ethyl)phenol] .

  Σε κάθε πλαίσιο σκονίζουμε 0,5gr θυμόλης αργά το φθινόπωρο.

  Τέσσερις εφαρμογές με μεσοδιάστημα δύο ημερών έφερε δραστική μείωση του πληθυσμού των ακάρεων.

  Ο ρυθμός με τον οποίο πέφτουν τα ακάρεα στο πάτωμα της κυψέλης είναι υψηλότερος τις πρώτες ώρες μετά από κάθε εφαρμογή.

  Η εφαρμογή μυρμηκικού (φορμικού) οξέος είτε με τη μορφή ατμού (85gr ανά κυψέλη) είτε εμποτισμένο σε πλάκα από πεπιεσμένο ξύλο έδωσε πολύ καλά αποτελέσματα σε θερμοκρασίες 18-25οC.

  Καλύτερο στάδιο εφαρμογής θεωρείται αυτό κατά τη μετατροπή της λάρβας σε πούπα, 9-10 ημέρες μετά την εναπόθεση του αυγού.

  Ανάλογα μπορεί να χρησιμοποιηθεί και το οξαλικό οξύ, ενώ αν θέλαμε να αποφύγουμε την καυστικότητα των παραπάνω οξέων, ειδικά σε περιπτώσεις λάθος χειρισμών, αλλά με ελαφρώς μειωμένη αποτελεσματικότητα, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε γαλακτικό οξύ, σε μία εφαρμογή, αφού η δεύτερη, σύμφωνα με έρευνες έχει ως αποτέλεσμα την εγκατάλειψη της κυψέλης από τις μέλισσες ( ψεκασμός 6-10ml διαλύματος 10% ανά πλαίσιο).

  Στην κατηγορία των οξέων θα πρέπει να αναφέρουμε και το κοινό ξύδι που εφαρμόζεται με απευθείας ψεκασμό στις μέλισσες, στα πλαίσια, στις κηρήθρες και στην κυψέλη.

  Η εφαρμογή γίνεται σε περίοδο που δεν έχουμε πολύ γόνο, γιατί το ξύδι εκτός από τα αυγά και τα ακμαία της βαρρόα σκοτώνει και τον γόνο ή ψεκάζουμε αφού πρώτα απομακρύνουμε τα πλαίσια με γόνο.

  Καλό είναι να επαναλάβουμε 2-3 φορές ανά 6 ημέρες.

  Έχουν αναφερθεί επίσης αιθέρια έλαια από Eucalyptus sp.(Ευκάλυπτος), Matricaria chamomila (Χαμομήλι) και Mentha crispa (Μέντα), με υποκαπνισμούς για 15min κάθε 4 ημέρες και τα έλαια από Thymus vulgaris (Θυμάρι) και Salvia officinalis (Φασκομηλιά), είτε με ψεκασμό διαλυμάτων 2 και 0,5% είτε με 3-4 σταγόνες σε κάθε 1lt σιροπιού τροφοδοσίας.

  Στην κατηγορία των αιθέριων ελαίων θα πρέπει να αναφερθεί και το έτοιμο σκεύασμα σε χάπια με το εμπορικό όνομα ApiLife/VAR (74,1% θυμόλη, 16% ευκαλυπτέλαιο, 3,7% μενθόλη, 3,7% καμφορά, 2,5% βερμικουλίτης). 

   

  © Copyright 2009. Μέλι Ρειτών & Μέλι J.& S. Απαγορεύεται η αντιγραφή,αναδημοσίευση, μερικού ή ολικού κειμένου, φωτογραφίας και όποιου άλλου υλικού από την σελίδα χωρίς την σύμφωνη γνώμη του ιδιοκτήτη.

• ΚΗΡΟΣΚΟΡΟΣ

   

  Γενικά

  Ο κηρόσκορος είναι μια νυκτόβια πεταλούδα που δραστηριοποιείτε όταν η θερμοκρασία περιβάλλοντος ξεπερνά τους 12 βαθμούς Κελσίου.

  Μετά τον μήνα Μάιο και κάποιες φορές όταν ο καιρός είναι ζεστός από μέσα Απριλίου μέχρι τον Οκτώβριο και Νοέμβριο αρχίζουν και γεννούν, σε μέρη που υπάρχουν πολλές πιθανότητες να αναπτυχθούν οι προνύμφες τους.

  * Στις γωνίες και στις σχισμές οι τρύπες μέσα στις κυψέλες που καταφέρνουν να εισέλθουν.

  * Στις κυψέλες και τις κηρήθρες των αδύνατων μελισσιών

  * Στις παρατημένες κυψέλες στις γωνίες των μελισσοκομείων μας αλλά και των αποθηκών μας

  * Στις παλαιές κηρήθρες που υπάρχουν χωρίς να έχουμε λάβει κάποια μέτρα για την καταστροφή τους, λιώσιμο, συσκευασία για μεταφορά τους σε τσουβάλια ή χαρτοκιβώτια καλά κλειστά και σφραγισμένα

  * Στις κηρήθρες που τρυγήσαμε και αργούμε πάνω από 2 μέρες να τις τοποθετήσουμε για γλείψιμο ξανά στα μελίσσια από όπου τις πήραμε.

  * Ακόμη και μετά τον τρύγο αν αργήσουμε πάνω από 2 ημέρες να βγάλουμε τα μέλια υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο να γεννήσει πάνω τους ο κηρόσκορος.

  Καταφέρνει να μπει σε χώρους που πιστεύουμε πως τους έχουμε ασφαλίσει πολύ καλά, από την παραμικρή χαραμάδα που θα βρει ή αφήσουμε χωρίς να την κλείσουμε ερμητικά όλες τις σχισμές , περνάει με μεγάλη ευκολία, αυτό το οφείλει και στην πολύ λεπτή πούδρα που έχει πάντα στα φτερά της, την βοηθά με λίγη προσπάθεια να ΄΄γλιστρά΄΄ από τα κενά των πατωμάτων ή από την μη τέλεια εφαρμογή πατώματος με γονοφωλιά.

   

  Ο κύκλος ζωής

  Τα αυγά από την ώρα που θα γεννηθούν, σε κατάλληλες συνθήκες υγρασίας και θερμότητας εκκολάπτονται από 3 έως 15 ημέρες.

  Η τοποθέτηση τους κατά την γέννα είναι ανάλογη με την τοποθεσία που θα γεννηθούν αλλά και από το πόσο θα ενοχληθεί ο θηλυκός κηρόσκορος την ώρα της γέννας.

  Ως συνήθως γεννά στις γωνίες τις κυψέλης, πάνω στους κηρηθροφορείς των πλαισίων, στα τοιχώματα της κυψέλης και περισσότερο στις κηρήθρες.

  Προτιμά πάντα τις παλαιές σκουρόχρωμες κηρήθρες, εκεί υπάρχει πάντα σίγουρο φαγητό για την ανάπτυξη των σκουληκιών του κηρόσκορου.

  Οι προνύμφες μεγαλώνουν και αρχίζουν να διασκορπίζονται μέσα στην κυψέλη και πάνω στις κηρήθρες, ανοίγοντας στοές, κατατρώγοντας την κηρήθρα με τα υπολείμματα γύρης, μελιού και τα κουκούλια των μελισσών.

  Με επάρκεια τροφών και κατάλληλη θερμοκρασία οι προνύμφες αναπτύσσονται πολύ γρήγορα, η τροφή που καταναλώνει βοηθά να δημιουργήσει μετά το κουκούλι της, πράγματι σε 20 ημέρες πλέκει το κουκούλι και αρχίζει η μεταμόρφωση σε ολοκληρωμένο και ακμαίο έντομο.

  Τρυπά το κουκούλι εξέρχεται και είναι έτοιμο ξανά να αρχίσει την διαδικασία του ζευγαρώματος και της αναπαραγωγής, με την γέννηση 300 έως 500 αυγών.

  Από την ώρα που θα εξέλθουν από το κουκούλι τους δεν τρέφονται ούτε έχουν την ανάγκη να πιουν νερό και ζούνε περίπου ένα μήνα.

   

  Κατάταξη :

  Φύλλο: Arthropoda

  Υπό-φύλλο: Uniramia

  Τάξη: Insecta

  Κατηγορία: Lepidoptera

  Οικογένεια: Pyralidae

  Υπό-οικογένεια: Galleriinae

  Γένος: Galleria

  Κοινή ονομασία : Κηρόσκορος

   

  Οικονομικές επιπτώσεις :

  Η επίσκεψη του κηρόσκορου στις κυψέλες έχει οδυνηρές επιπτώσεις στην οικονομία κάθε μελισσοκομικής επιχείρησης μικρής ή μεγάλης αλλά και όλων των μελισσοκόμων και αυτό γιατί:

  Αχρηστεύει τελείως τις κηρήθρες που θα ΄΄πατήσει΄΄ γιατί, οι μέλισσες μπορεί να τις καθαρίσουν, αλλά δεν χτίζουν της κηρήθρες που προσβλήθηκαν από κηρόσκορο.

  Με την προσβολή μικρών μελισσιών δημιουργούνται οι κατάλληλες συνθήκες για λιποταξία των.

  Καταστρέφουν τα τοιχώματα, τους πάτους των κυψελών αλλά και τους κηρηθροφορείς, ανοίγοντας τρύπες και τρώγοντας το ξύλο για να στηρίξουν τα κουκούλια τους.

   

  Αίτιο

  Πρόκειται για τις προνύμφες των λεπιδοπτέρων Galleria mellonela (μεγάλος κηρόσκορος) και Achroia grisella (μικρός κηρόσκορος).

   

  Συμπτώματα-Διάγνωση-Βιολογία

  Τα ενήλικα θηλυκά αποθέτουν τα αυγά τους σε χαραμάδες ή σχισμές αδύνατων μελισσιών, από τον Μάιο μέχρι τον Οκτώβριο.

  Οι προνύμφες που βγαίνουν διασκορπίζονται μέσα στη κυψέλη ανοίγοντας στοές στις κηρήθρες. Χαρακτηριστικό είναι ότι αφήνουν πίσω τους ένα μεταξένιο νήμα .

  Τρέφονται με μέλι, κερί, αλλά κυρίως με γύρη και υπολείμματα του γόνου μέσα στο κελί (επιδερμίδες νυμφών), ενώ αγαπημένα μέρη των εντόμων είναι οι αποθηκευμένες κηρήθρες και μέσα στην κυψέλη αυτές οι κηρήθρες που δεν καλύπτονται από μέλισσες (συνηθισμένο φαινόμενο σε αδύνατα μελίσσια). Η ανησυχία που προκαλείται μέσα στις κυψέλες μπορεί να οδηγήσει και σε λιποταξία.

  Να σημειωθεί ότι ο μικρός κηρόσκορος εκτός των παραπάνω, συγκρατεί με τα μεταξένια νήματα τις χρυσαλίδες της μέλισσας, οι οποίες κατά την ενηλικίωσή τους δεν μπορούν να βγουν από τα κελιά τους.

  Οι μέλισσες μοιάζουν σαν πνιγμένες με το κεφάλι τεντωμένο προς τα εμπρός και με την προβοσκίδα προς τα έξω.

   

  Αντιμετώπιση

  Για την καταπολέμηση του κηρόσκορου το πρώτο που πρέπει να γίνει ώστε να προφυλαχθεί το μελισσοκομείο είναι να διατηρούνται δυνατά μελίσσια.

  Καλός καθαρισμός των τμημάτων της κυψέλης και η αποθήκευση των κηρήθρων σε ψυχρά μέρη με θερμοκρασίες μικρότερες των 10οC, ολοκληρώνουν τα μέτρα προφύλαξης.

  Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι συνθήκες ψύξης (-5οC για 20 ημέρες) ή κατάψυξης (-07οC για 4 ώρες), καταστρέφουν τον κηρόσκορο.

  Στο ίδιο αποτέλεσμα φτάνουμε με υψηλές θερμοκρασίες (46οC για 80 λεπτά).

  Κατασταλτικά μέτρα είναι ο υποκαπνισμός με θειάφι (Ανά 3 σκεπασμένους ορόφους με κηρήθρες καίγονται 50-70gr θειαφιού.

  Ακολουθεί δεύτερη εφαρμογή μετά 10 ημέρες και τρίτη μετά 15-20 ημέρες), εξάτμιση οξικού οξέος (Με τον ίδιο τρόπο αφήνουμε να εξατμιστούν 250ml οξικού οξέος 80%) και τα σκευάσματα του βακτηρίου Bacillus thurigiensis.

  Τρεις είναι οι τρόποι που μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τον κηρόσκορο σε όλα τα στάδια της εξέλιξης του:

  1) Χημικά μέσα, με την τοποθέτηση διαφόρων χημικών σκευασμάτων πάνω ή κάτω από τις στοιβάδες των πατωμάτων που περιέχουν τις κηρήθρες προς φύλαξη.

  Δεν ενδείκνυται κανένα χημικό σκεύασμα πλέον, διότι όλα μολύνουν τις κηρήθρες και με την σειρά τους επιμολύνουν το μέλι.(Χαμηλό κόστος)

  2) Τεχνικά μέσα, ενδείκνυται η τοποθέτηση των κηρηθρών αλλά και των πατωμάτων πριν από την αποθήκευσή τους σε καταψύκτες, καταστρέφονται και οι τρεις μορφές του κηρόσκορου(αυγό, προνύμφη, τέλειο έντομο). (Χαμηλό κόστος)

  3) Βιολογικά μέσα, ενδείκνυται μόνον το εμπορικό σκεύασμα του βακτηρίου Bacillus thuringiensis με την εμπορική ονομασία Β- 401.

  Είναι το μόνο που έχει πάρει έγκριση για την χρησιμοποίησή του από τον Ελληνικό Οργανισμό Φαρμάκων. (Υψηλό κόστος)

  Πίνακας θερμοκρασιών θανάτωσης του κηρόσκορου

  Θερμοκρασία  - 17 Κελσίου = 1 ώρα και 30 λεπτά

  Θερμοκρασία  - 07 Κελσίου = 4 ώρες και 30 λεπτά

  Θερμοκρασία  + 05 Κελσίου = 20 ημέρες

  Θερμοκρασία  + 46 Κελσίου = 1 ώρα και 20 λεπτά

  Θερμοκρασία  + 49 Κελσίου = 40 λεπτά της ώρας

   

  Ενέργειες μελισσοκόμων

  Στα δυνατά μελίσσια τοποθετούμε ένα επιπλέον πάτωμα για να το συντηρήσουν μέχρι τέλος Νοεμβρίου που θα πέσουν οι εξωτερικές θερμοκρασίες κάτω από 12 βαθμούς που δεν πετούν οι πεταλούδες, μετά τις μεταφέρουμε στην αποθήκη.

  Από τα μικρά και αδύνατα μελίσσια, αλλά και τις παραφυάδες μας απομακρύνουμε τις κηρήθρες που δεν τις καλύπτουν οι μέλισσες.

  Οι κηρήθρες να αποθηκεύονται σε μέρος δροσερό και αν είναι δυνατόν σε χώρο που τον χειμώνα μένουν ανοικτά παράθυρα και δεν υπάρχει θέρμανση.

  Στις μελισσοκομικές αποθήκες τοποθετούμε ψιλή σήτα(για κουνούπια) στα παράθυρα αλλά και στις πόρτες τις κάνουμε πλέον σκοροστεγανές και όχι απλώς μελισσοστεγανές.

  Τοποθετούμε στην αποθήκη μας στην οροφή και κοντά στην πόρτα λάμπα με φως ΄΄ούλτρα βάϊολετ΄΄ μπλε, η αγορά της πολύ φτηνή και η κατανάλωση της είναι σχεδόν μηδενική.

  Τοποθετούμε μέσα στις αποθήκες και κοντά στα παράθυρα κουβάδες με νερό, πέφτουν αρκετοί κηρόσκοροι μέσα, αρκεί να αλλάζουμε το νερό τακτικά για να μην μυρίζει αλλά και να είναι πάντα καθαρή η επιφάνεια του.

  Σε κάθε συντήρηση κυψελών καίμε με φλόγιστρο τις γωνίες και τις σχισμές, στοκάρουμε και βάφουμε τις κυψέλες.

   

  © Copyright 2009. Μέλι Ρειτών & Μέλι J.& S. Απαγορεύεται η αντιγραφή,αναδημοσίευση, μερικού ή ολικού κειμένου, φωτογραφίας και όποιου άλλου υλικού από την σελίδα χωρίς την σύμφωνη γνώμη του ιδιοκτήτη.

• ΜΕΛΙΣΣΟΨΕΙΡΑ

   

  Αίτιο

  Πρόκειται για ένα πολύ μικρό εντομάκι (1,5Χ9mm) χωρίς φτερά με το όνομα Braula coeca

   

  Συμπτώματα - Διάγνωση - Βιολογία

  Δεν παρασιτεί στις μέλισσες, αλλά τις ενοχλεί "κλέβοντας" τις τροφές τους από τις οποίες ζει.

  Προτιμά να βρίσκεται πάνω στη βασίλισσα και τις νέες μέλισσες παραμάνες, χωρίς να αποκλείεται να τη συναντήσουμε και σε παλιές εργάτριες ή κηφήνες ειδικά κατά τους χειμερινούς μήνες, όταν ο αριθμός των μελισσόψειρων είναι πολύ μεγάλος.

  Η χειρότερη ζημιά που μπορεί να προκαλέσει είναι να ασκήσει τέτοια ενόχληση στη βασίλισσα, που τελικά την οδηγεί σε εξάντληση και μέσα στο χειμώνα σε θάνατο. Μαζί με τη βασίλισσα χάνεται συνήθως και το μελίσσι.

  Τελευταία η μελισσόψειρα δεν αποτελεί ιδιαίτερο πρόβλημα, μάλλον εξαιτίας της ιδιαίτερης προσοχής των μελισσοκόμων για τη βαρρόα.

   

  Αντιμετώπιση Σε περίπτωση που γίνει αντιληπτή η παρουσία της, απομακρύνεται εύκολα με καπνό τσιγάρου ή με ένα σπιρτόξυλο στην άκρη του οποίου υπάρχει βαμβάκι με κολλώδη ουσία (ακόμα και μέλι).

   

  © Copyright 2009. Μέλι Ρειτών & Μέλι J.& S. Απαγορεύεται η αντιγραφή,αναδημοσίευση, μερικού ή ολικού κειμένου, φωτογραφίας και όποιου άλλου υλικού από την σελίδα χωρίς την σύμφωνη γνώμη του ιδιοκτήτη.

• ΑΛΛΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΜΕΛΙΣΣΩΝ

   

  Εν συντομία αξίζει να αναφερθούν και κάποιοι άλλοι εχθροί των οποίων ο βιολογικός κύκλος δεν έχει και τόσο άμεση σχέση με τη μελισσοκοινωνία.

   

  ΟΙ ΑΡΚΟΥΔΕΣ

  Οι οποίες είναι ικανές να καταστρέψουν ολόκληρο μελισσοκομείο προκειμένου να φάνε μέλι, μπορούν να μείνουν μακριά από τις κυψέλες, αν τοποθετηθεί περίφραξη με ηλεκτρισμό ή ένα κασετόφωνο με συνεχή μουσική ή ακόμη και γαυγίσματα σκύλου.

  Να σημειωθεί εδώ ότι τα μελίσσια που καταστρέφονται από αρκούδες αποζημιώνονται από το κράτος.

   

   

  ΟΙ ΣΦΗΚΕΣ (Vespa orientalis και V. crabo)

  Αποτελούν ένα σοβαρό εχθρό αφού επιτίθενται στα μελίσσια αναζητώντας, όχι μόνο μέλι και γύρη, αλλά κυρίως τις ίδιες τις μέλισσες, τις οποίες σκοτώνουν για να εξασφαλίσουν πρωτεϊνούχο τροφή.

  Η αντιμετώπισή τους δεν είναι και τόσο εύκολη υπόθεση.

  Το καλύτερο είναι να μπορέσουμε να εντοπίσουμε και να σκοτώσουμε τις μάνες-σφήκες τέλος φθινοπώρου, όταν ετοιμάζονται να διαχειμάσουν ή νωρίς την άνοιξη πριν δραστηριοποιηθούν και αρχίσουν να γεννούν.

  Επίσης παγίδες με προσελκυστικό κιμά, ψάρι, έντερα κλπ, πρέπει να υπάρχουν στο μελισσοκομείο από νωρίς την άνοιξη.

   

   

  Η ΝΕΚΡΟΚΕΦΑΛΗ (Acherontia atropos)

  Είναι μια μεγάλη νυκτόβια πεταλούδα, που ενοχλεί το μελίσσι προσπαθώντας να τραφεί με μέλι.

  Ο μελισσοκόμος αυτό που μπορεί να κάνει είναι να περιορίσει το άνοιγμα της εισόδου ενώ οι μέλισσες όταν την εντοπίσουν όχι απλά τη θανατώνουν αλλά τρυπούν τη κοιλιά της και παίρνουν όλο το μέλι τους πίσω.

   

   

  ΟΙ ΜΕΛΙΣΣΟΦΑΓΟΙ & ΤΑ ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ.

  Τρώνε μέλισσες κατά το πέταγμά τους, γι' αυτό και αποτελούν εχθρούς του μελισσοκομείου.

  Δεν υπάρχει βέβαια τρόπος αντιμετώπισης παρά μόνο η απομάκρυνση του μελισσοκομείου.

   

   

  ΤΑ ΜΥΡΜΗΓΚΙΑ.

  Είναι πολύ ενοχλητικά για τις μέλισσες μέχρι σημείου λιποταξίας.

  Μπαίνουν σε μεγάλους αριθμούς μέσα στις κυψέλες, δαγκώνουν και κόβουν φτερά και πόδια μελισσών και θανατώνουν νεαρές μέλισσες.

  Αναφέρεται ότι φύλλα τομάτας που τοποθετούνται μεταξύ του εσωτερικού και του εξωτερικού σκεπάσματος απομακρύνουν τα μυρμήγκια.

   

   

  ΤΑ ΠΟΝΤΙΚΙΑ.

  Είναι ένας σοβαρός εχθρός αφού μερικές χρονιές είναι ικανά να προκαλέσουν σημαντικές ζημιές.

  Μπαίνουν μέσα στην κυψέλη συνήθως για να ξεχειμωνιάσουν, αφού εκεί βρίσκουν ζεστασιά και τροφή.

  Μια απλή πρακτική για να αποφύγουμε τα ποντίκια είναι να στενέψουμε την είσοδο της κυψέλης ειδικά ως προς το ύψος.

   

   

  ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΚΟΡΙΟΣ ή ΜΕΓΑΛΟ ΔΟΝΤΙ

  Πρόκειται για ένα σαρκοφάγο έντομο πολύ ικανό και φοβερά αρπακτικό με μιμητικές ικανότητες.

  Από μέσα Ιουλίου μέχρι και τέλος Σεπτεμβρίου(περίοδο άνθησης των βαμβακιών) κάνουν θραύση στις μέλισσες των μελισσοκομείων που ευρίσκονται δίπλα από φυτείες με βαμβάκια.

  Κυνηγούν μικρά ζωύφια, τζιτζίκια, σκουλήκια κάμπιες και αφίδες που ευρίσκονται στα τρυφερά φυτά του βαμβακιού.

  Το έντομο κόκκινος κοριός ή μεγάλο-δόντι είναι περίπου 18-20 χιλιοστά σε μήκος και το χρώμα του ανοικτό καφέ προς καφεκόκκινο.

  Τα στοματικά μόρια των είναι σαν προβοσκίδα.

  Ο κοκκινός κοριός δεν πιάνει τις μέλισσες στον αέρα και εν κινήσει αλλά παραφυλάει δίπλα από τα άνθη και συλλαμβάνει τις μέλισσες την στιγμή που αυτές συλλέγουν νέκταρ ή γύρη όπως επίσης με μεγάλο θράσος και άφοβα πλησιάζει πολλές φορές την σανίδα πτήσεως ή κρύβεται κάτω της και όποια μέλισσα πλησιάσει την αρπάζει με τα μακριά και δυνατά της πόδια την ακινητοποιεί και την σκοτώνει αμέσως.

  Διατροφικές συνήθειες

  Είναι πράγματι ένας αθόρυβος, θρασύς και ταχύτατος εχθρός των μελισσών μας, στήνοντας καρτέρι στα άνθη της εποχής που επισκέπτονται περισσότερο οι μέλισσες, πότε θα βρούμε τον κόκκινο κοριό στις λυγαριές, στην κάπαρη, στο φουκάλι, πότε στα άνθη και κάτω από τα φύλλα του βαμβακιού και σε άλλα φυτά που ανθίζουν στο διάστημα που αυτά ζουν ενεργά δηλαδή μέχρι μέσα Σεπτεμβρίου.

   

  © Copyright 2009. Μέλι Ρειτών & Μέλι J.& S. Απαγορεύεται η αντιγραφή,αναδημοσίευση, μερικού ή ολικού κειμένου, φωτογραφίας και όποιου άλλου υλικού από την σελίδα χωρίς την σύμφωνη γνώμη του ιδιοκτήτη.